Motivation day, duidelijkheid en dansen

Hooi lieve iedereen!
Zo alweer een week voorbij! De tijd gaat echt heel snel hier en dat is een goed teken!
Vorig weekend hadden we de begrafenis van de oom van Grace. Onze African mama zoals ze zelf zegt. Het was heel vreemd om door allemaal vreemde mensen welkom geheten te worden op een begrafenis van iemand die je niet kent. We mochten ook naar de beste man gaan kijken als we wilden, maar dit heb ik maar overgeslagen. Begrafenissen worden hier groots gevierd, want ze zien het als het grootste feest van je leven! Meestal geld hoe ouder de persoon hoe groter het feest. Hier moet dus ook voor gespaard worden en daarom was hij ook drie maanden ingevroren. Ik heb ook niemand zien huilen die dag en had ook niet echt het gevoel op een begrafenis te zijn. Iedereen was in het zwart of in het rood gekleed.
Verder was het eigenlijk vooral heel saai, want we moesten zitten (het was niet in een kerk maar midden in een dorp) en konden niets zien want het zat bomvol. Daarna gingen we naar de feestplek toe en zagen onderweg de optocht met de kist. Dit was een kist in de vorm van een vis, want het was een vissersman. De optocht was heel vrolijk met veel muziek en dansen. Daarna kregen we op het feest eten en daarna gingen we weer naar huis (het was in Tema, dat is twee uur rijden vanaf Ada Foah).
Verder heeft Grace vorige week voor ons echt Ghanees voor ons gekookt. Ze had de dag van te voren een kip en eend gebracht. Twee huisgenootjes hebben die geslacht (ik keek om het hoekje).Deze gingen in de pan met groundnutsoep, soort pittige pindasoep. Dit kregen we in een bak met fufu, dat is een soort deegbal van cassave en deze keer plantaan, dat is een soort banaan. Dit werd ook vers gestampt en we mochten meehelpen. Echt zwaar om te doen! De fufu kreeg je in een bakje en daarin kreeg je de pindasoep en een stuk kip of eend, dat was de vraag… Je moest dan een stukje fufu pakken dit in de soep dopen en doorslikken. Heel gek om iets door te slikken zonder te kauwen. Ik vond het ook niet zo lekker, de soep wel alleen de fufu niet. De kip (of eend) was wel lekker al zat er veel bot en vet aan en ik voelde me toen wel een verwend nest dat ik dat stiekem toch niet zo heel lekker vond.
Stage ging deze week eerst een beetje moeizaam. Dinsdag kwamen de leraren na de pauze ineens niet opdagen. Ik heb toen in mijn klas maar een les opgestart die Denise verder kon afmaken (vrijwilligster maar geen lerarenopleiding) zodat ik naar de andere klas kon gaan om daar te beginnen, want daar stond helemaal niemand. Ik ben daarna wel naar Geshan (de headmaster) gegaan om te vertellen dat ik het heel vervelend vond dat niemand iets had laten weten wat er aan de hand was, want blijkbaar was er een emergency meeting. Blijkbaar ging dit over een roddel die z.s.m. uit de lucht moest en dat kon natuurlijk niet anderhalf uur wachten. Ik heb wel gezegd dat ik wilde helpen, maar niet op deze manier.
Donderdag was het motivation day. Er kwamen ouders en mensen van het ministerie van onderwijs om zo te laten zien hoe het op school gaat en ouders te motiveren om hun kinderen naar school te sturen. Ik gaf een speech namens de vrijwilligers en moest ook ineens zomaar helpen met het met het uitdelen van de ‘awards’. Van elke klas waren er een paar kinderen uitgekozen die een klein kadootje kregen omdat ze goed werkten op school. Iemand van het ministerie gaf de prijs aan de kinderen en ik mocht het kado weer aan hem geven. Niet echt zinvol dus en ik snapte ook niet waarom ik daar ineens moest gaan staan, maar ik was wel blij dat ik na 2 uur zitten even mocht staan. :P
Blijkbaar kwamen de mensen van het ministerie om te kijken of de school officieël bij de regering geregistreerd mocht worden. Dan krijgen ze veel materialen en informatie zoals het plan van west african education. Dit wil ik weer graag zien, omdat ik mijn plan hier weer op wil baseren zodat die zo goed mogelijk aansluit op onderwijs in Afrika. Er werd me ineens een heleboel duidelijk over wat Geshan nu de hele week bedoelde en wat hij bedoelde met het plan. Dat communiceren is nog lastig en vooral met hem. Soms is hij heel irritant als hij zomaar je klas binnenkomt alles graag even heel anders doet of je dus bijvoorbeeld ineens onvoorbereid naar voren vraagt te komen om te helpen. Maar als ik hem een op een spreek is hij heel aardig en ook een stuk duidelijker. Gisteren heb ik stage gelopen in Kasseh en ik heb aan Seth gevraagd of zijn school wel geregistreerd was. Dit was zo en hij had boeken (wel veel te weinig) maar ik mocht de vakoverzichten (dat is dus het plan wat Geshan graag wil) lenen om te kopieren. Hier ben ik dus echt heel blij mee, want nu kan ik echt aan de slag!
Er is me dus een hoop duidelijk geworden deze week en heb zin om aan de slag te gaan en mijn plan te gaan schrijven! De kinderen zijn altijd erg gezellig en ik vind mijn klas ook wel heel erg leuk. Het is een klein klasje en ze proberen me van alles te leren en helpen me bijvoorbeeld om iets te vertalen. Als deze leerling tenminste goed Engels kan, want dat kunnen ze helaas niet allemaal even goed.
Op het afscheidsfeestje van Muriëlle (huisgenootje) kregen we in rubstone dansles van een Ghanees. Dansen kunnen kinderen hier al heel jong heel erg goed en het is erg leuk om te proberen, maar heel moeilijk om te doen. Felix (die achter elke zin ‘yeah men’ zegt) liet ons wat pasjes zien, maar ik heb ze nog niet onder de knie. De muziek is wel erg leuk. Wel worden ze wat iets leuk als je bijvoorbeeld weet waar het liedje sauwa, sauwa, sauwale over gaat, want er gaan best wel wat liedjes over prostitutie.
Dit weekend gaan we een nieuw huisgenootje ophalen in Accra. Hier blijven we dan ook slapen, want het is niet veilig om in het donker te rijden. Daarom gaan we hier ook even het nachtleven bekijken. Ben benieuwd!
Ohja en sinds donderdag hebben we weer water! Maandag was het water afgesloten en dit duurde dus een paar dagen... Maar gelukkig konden we onze haren om Maranatha wassen en doet hij het nu weer!
Heel veel liefs!