afscheid en nieuw bezoek

Hooi lieve blaffono’s
Het is alweer mei dus ik vond het wel weer tijd voor een nieuw bericht.
Met Koninginnedag zijn Bo, Linda en ik naar Accra geweest. Hier was een feest voor iedereen die Koninginnedag wilde vieren.
Nadat we over de eerste shock heen waren (het was heel gek om ineens bijna alleen maar Nederlanders te zien!) vonden we de rookworst, frikadellen, kroketten en kaas!! Allemaal op een bord, aparte combinatie, maar ooh wat was het lekker. Ze draaiden gelukkig niet alleen maar Nederlandse muziek, maar van alles wat je met uitgaan ook hoort.
Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat geschreven heb (mede dankzij het internet dat het vaak niet doet) en er is weer veel gebeurd op stage. Ik heb het soms wel even moeilijk gehad de afgelopen weken. Stage liep niet altijd even soepel en heel soms had ik toch ook wel een beetje heimwee. Dit zijn gelukkig maar momenten en ik heb het nog steeds erg naar mijn zin.
De jongens zijn ongeveer twee weken geleden naar huis gegaan na een week vertraging door de vulkaan. Was een gezellige chaotische boel thuis, ondanks wat afgebroken takken, stoelen en hangmatten hebben we er toch nog een bbq en aan overgehouden. Handig als mannen werktuigbouwkunde doen!
Afgelopen donderdag zijn Marilisa, Jamila en Willemijn naar huis gegaan. Dat vond ik toch wat moeilijker dan ik had gedacht. We zitten toch al drie maanden met elkaar in huis en het is heel gek om ze dan ineens uit te zwaaien. Het is nu ook wel erg stil. Ik besefte me toen wel dat ik nu echt nog niet naar huis zou willen. Er is nog zoveel te doen en te zien!
Er zijn nu ook twee nieuwe meiden in huis, Miranda en Kelly. Ze zijn hier al eerder op stage geweest en zijn nu terug om ons te begeleiden.
Na de vakantie ben ik bij Mabel in de klas gekomen, primary 1. De sfeer in haar klas is heel negatief. Lachen vind ze lastig, uitlachen van leerlingen daarentegen heeft ze totaal geen problemen mee. Ze slaat de kinderen niet alleen als ze niet luisteren, maar ook als ze een antwoord fout hebben. Soms is het zelfs zo dat ze een kind dat het antwoord op een vraag wist de kinderen mag slaan die het antwoord niet wisten. Als een kind al tien minuten voor het bord staat en het antwoord niet weet (best logisch als je geen uitleg krijgt) wordt het geslagen en uitgelachen, door de leerkracht en andere kinderen. Aan het einde van de les, meestal bespreek ik dan de les en geef ik wat advies, probeert ze zo snel mogelijk naar buiten te gaan. Lukt het me toch om haar te spreken dan krijg ik een kort ‘ok’.
Deze week stond ik voor het eerst bij de infants, de allerkleinsten. Ik wist meteen weer waarom ik kleuters ook alweer niet zo leuk vond, pfff stelletje druktemakers! Dinsdag (maandag waren we vrij) was de kok ziek. Bernice, die lesgeeft bij de infants, moest haar daarom helpen. Of wij (ik en Bo) dan bij de infants wilden blijven. Ik dacht de kinderen nu eindelijk dan eens lekker te laten spelen met de blokken en letterpuzzels die ze hebben. Dit gebeurt namelijk niet zoveel, terwijl kleuters toch het meest leren door te spelen en te ontdekken. Het eerste half uur leek het een succes, ze zaten lekker rustig te spelen en ik kon mooi overal even kijken en ‘meespelen’. Maar al snel vlogen de blokken door de lucht en waren de letters overal (de letter L is nog steeds vermist). Uiteindelijk hebben we alles weer kunnen verzamelen. Lastig is ook dat ze nog geen Engels spreken, ik ken wel nee (auww) fout (menyo) en goed (enyo) en stil (mirowto) maar daar houdt het dan ook bij op. Daarnaast weten ze heel goed dat wij niet slaan.
Gelukkig was de kok de volgende dag beter dus kon ik Bernice zien lesgeven. Dit was het alfabet opzeggen en het kinderen heel vaak laten herhalen. Daarna mag een leerling naar voren komen om vervolgens het alfabet op te zeggen wat de rest weer herhaalt. Nog genoeg te doen dus!
Maandag waren we trouwens vrij omdat het afgelopen zaterdag workersday was. Als een feestdag in het weekend valt dan is iedereen op maandag vrij zodat ze kunnen uitrusten van het weekend.
Met Jennifer ben ik twee keer naar de markt in anuji (geen idee hoe je het schrijft) geweest om meelzakken te verzamelen. We gaan deze namelijk aan elkaar laten naaien zodat we een heel groot zeil krijgen om over het schoolplein te hangen. Hier is namelijk veel zon en de kinderen spelen dan ook bijna niet buiten in de pauze. We hopen dat als er schaduw is ze meer buiten gaan spelen.
Bo en Linda hebben voor hun project samen met de kinderen schoolbankjes gemaakt. Er waren een aantal leerkrachten van de technische school om de kinderen te helpen. Zowel de leerkrachten als de kinderen vonden het erg leuk en de bankjes worden al gebruikt. Ze gaan ook nog een keer samen met de kinderen de bankjes verven.
Op vrijdagochtend gaan de kinderen altijd de school en de omgeving schoonmaken! Dit verloopt altijd een beetje chaotisch en iedereen loopt maar een beetje rond. Na een poging om op iets meer georganiseerd te laten verlopen, merkte ik dat dit wel heel lastig is met 50 kinderen en maar 3 bezems. Daarom heb ik samen met Geshian bezems en manden gekocht op de markt. Ik wil proberen om de kinderen in groepjes laten werken, de oudsten samen met de jongste. Zodat de ouderen wat meer verantwoordelijkheid krijgen. Dit kennen ze hier niet en Geshian had het de eerste keer nog niet begrepen en maakte grote groepen van dezelfde leeftijd. Ik heb het nog een keer uitgelegd en ik ga het volgende week nog een keer proberen. Ook hebben we nieuwe houten borden gekocht om schoolborden van te maken.
Verder heb ik een lijst gemaakt van alle materialen die er zijn en ben nu aan het opschrijven hoe ze die in de klas kunnen gebruiken. Veel materialen worden namelijk helemaal niet gebruikt, omdat ze niet weten hoe.
Goed nieuws is dat er nu veel meer schoolboeken zijn. Omdat we nu een geregistreerde school zijn, moet er Dengbe gegeven worden. De lokale taal. Hier hebben we dan ook veel boeken en praatplaten voor gekocht. Deze praatplaten kunnen ze ook gebruiken voor Engels. Het maakt de les voor kinderen al een stuk leuker. Geshian wilde een workshop gaan geven over hoe de leerkrachten deze boeken moeten gaan gebruiken. Ik ben benieuwd.
Nadeel is alleen dat de school nu om 7 uur ’s ochtends begint. Anders is er niet genoeg tijd voor andere vakken. Ik heb het rooster hierop aangepast en er ook elke dag tijd voor lezen ingepland. Zo hoop ik dat er meer aandacht aan het lezen besteed wordt, want dat is er helaas nauwelijks. Samen met Geshian ga ik daarvoor ook binnenkort leesboeken kopen.
Op dit moment is er nog maar een vrijwilliger vanuit projectsand op Marantha. Het geld voor het eten van de kinderen en het salaris van de leerkrachten komt vaak vanuit vrijwilligers van project sand. Die betalen hier een vast bedrag voor. Nu is er dus niet genoeg geld en vroegen ze ons om hulp. Linda, Bo en ik hebben nu samen een bedrag gegeven om een maandsalaris van de leerkrachten te betalen en een maand eten voor de kinderen. Ik kan nu nog wel boeken kopen en meebetalen aan het hek voor de school.
Volgens mij ben ik nu niets meer vergeten. Ik heb weer een laptop en kan dus weer foto’s online zetten!!
Heel veel liefs